1. |
Stilte
02:36
|
|||
2. |
Tot de Dood
15:02
|
|||
Ajattara, de invloed van ons lot
Hier aan het avond gloren,
de winter van onze tijd
Staan wij nog eenmaal voor hen
In middagzon, slijpen wij bijl en zwaard
Bidden wij voor lief en leed
Voor deze vlam heffen wij de banier
We marcheren naar waar maan en zon elkaar zien
Onder het lichaam van het bestaan
Tot de dood bevrijdt
Ajattara, de invloed van ons lot
Hier aan het avondgloren,
de winter van onze tijd
Staan wij nog eenmaal voor hen
Voor zonen en dochters,
Voor de lach van ieder kind,
Voor de traan van elke moeder,
Voor de aarde die ons draagt,
Naar een nieuwe morgenzon
Voor zonen en dochters
voor de aarde die ons draagt
Hier waar wij werden gevormd
Door wind en regen en tranen,
Wij vrezen niet de koude grip des doods,
de grip des doods
Noch het bloed dat zal vloeien
Voor ons bloed, voor onze roedel.
Voor ons.
Voorwaar, hij vandaag die bloedt met mij
Zal mijn broeder zijn!
|
||||
3. |
Het Oneindig begin
23:12
|
|||
Rond en rond keren deze armen zich
In een dans van leven en dood;
Een koers van zelfvernietiging en hergeboorte.
Andromeda, ons aller fatum,
Breng stof tot stof en ontsteek wederom
De dwaling der sterren.
Gelijk de corpus van dim licht,
Drijvend in vergetelheid,
Wachtend op de ondergang,
Zo ook zal het mij vergaan.
Doch zonder twijfel, angst of spijt:
Ik laat mijn koers na
Tot de volgende ziel die moge bestaan.
Uit klei en gesteente, tot stof weer gevormd,
De reuzen die ook mijn weg schetsen;
Een en dezelfde wil.
Zo reiken zij naar oneindig zwart,
Waar zij met trots de stroom beproeven.
Van kolossaal naar minuscuul ,
Gedrukt of gescheurd door macht en wil,
Zo geschiedt alles volgens universele wetten,
Gebonden aan dezelfde oude dans
Van dood en wedergeboorte.
Rond en rond keren zich deze armen
— Een maalstroom van licht en duisternis —
In een koers van teloorgang en ontkieming.
Andromeda, ons noodlot,
Keer stof tot stof en ontsteek wederom
De vlam des levens.
Uit al wat vergaat ontstaat een leven dat danst.
|
||||
4. |
Hoe zij de wereld ziet
18:20
|
|||
Een werveling van hartstocht,
Een hechte knoop in liefde gebonden,
Zo permanent, zo standvast,
Zo waren zij in den beginne.
De godin der zeeën,
De godin des aardes,
De god van de lucht;
In eenheid verweven,
Tot perfectie verheven.
In weldaad schiepen zij de geesten groen,
In overvloed de beesten ter aarde.
Met liefde en zorg gebaard,
In verwachting van deugd gezoogd,
Om de kosmische last van harmonie te voldoen.
Haar liefde te groot en de zonde te min,
Zij die leefde in steen en rots.
Te groot was haar offer,
Niet gemeten door de anderen.
En zo geboren in disharmonie
Was al dat leeft ter aard.
Bedrog en onderwerping,
de orde van de dag;
Een droeve reflectie van de ongelijke schepping:
Leugens, wreedheid en wroeging
Was de taal van hun creatie.
Onbedoeld en ongekend de pijn.
Vergeefs haar bede:
Slechts tijd en een geleidende hand
Zou hen weer leiden naar de harmonie,
Zoals deze was in den beginne.
Zij zou het bekopen met haar bloed.
Wervelende stormen woedden plots
En de toorn van de zeeën teisterde het land.
De afgunst van lucht en zee wreekten zich meedogenloos
En verzwolgen het land, tezamen met haar schepper.
En toen: al was stil en ongemoeid.
Geen leven roerde zich.
Zuiver onbevlekt toonde zich de wereld
Na de verwoesting der goden.
En de godin der aarde werd niemaals gehoord.
Doch de stilte zwelde op en werd zo luid.
De kakofonie van duizendmaal niets,
De leegte ondraaglijk en vol met blaam.
|
Ermengrond Utrecht, Netherlands
Ermengrond is a Dutch atmospheric/ post black metal project founded by Antonio Wijma in Utrecht.
Music and lyrics written by Antonio Wijma
Uit al dat vergaat, onstaat het leven dat danst.
Streaming and Download help
If you like Ermengrond, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp